شهر سالیخارد تنها شهری است که روی مدار قطب قرار دارد. (یعنی 66درجه و 33 دقیقه) قبل از اینکه به سالیخارد برسیم قطار فقط بخاطر گروه 7 نفرۀ ما ایستاد و ما توی دشت سرسبزی که فقط خط آهن از وسط اون رد شده بود با یک کوه وسایل پیاده شدیم. هیچ نشانی از زندگی شهری دیده نمی‌شد سکوت کامل . نه تیر برق نه هیچ صدایی... پنج دقیقه بعد یک مرد ار دوردست به سمت ما اومد و خودش رو تیمور معرفی کرد و گفت من راهنمای شما هستم. از پشت خاکریز ریل ناگهان یک ماشین عجیب غریب مثل تانک ظاهر شد . به کمک تیمور و دوست غول ‌پیکرش سرگی وسایل رو توی ماشینی شبیه تانک (همه‌جارو اسم روسی‌اش vezdekhod) جا داد و حرکت کردیم. نزدیک چهار ساعت با همه‌جارو در توندرا بطرف شمال رفتیم . ما در این مسیر حلقه قطبی رو رد کردیم و حتی صد کیلومتر هم جلوتر رفتیم. جائی که هنوز عشایر کوچ‌نشین این منطقه (خانت‌ها و ننتس‌هاو...) زندگی می‌کنند. این عشایر بیشتر شبیه اسکیموها زندگی می‌کنند یعنی گله‌های گوزن دارند و در توندرا کوچ می‌کنند. سه روز پیش عشایر تو چادر اونا در کنار4000 تا گوزن زندگی کردیم، گوشت گوزن خوردیم و از یک توالت 12000 کیلومتر در فظای باز (اگر گوزن‌ها اجازه می‌دادند) استفاده کردیم. بعد بازهم به طرف شمال حرکت کردیم تا نزدیک اقیانوس شمالی. (چون منجمد نبود کلمۀ منجمد رو حذف کردم) از اونجا هم با قایق‌های بادی به مدت دو روز پارو زنان به طرف سالیخارد رفتیم. اب رودخانه انقدر تمیزو ذلال بود که می‌شد مثل آب یخچال نوشیدش. از همه چیز مهمتر رودخانه از وسط بهشت رد می‌شد. از وسط جنگلی با درختهای رنگ آمیزی شده، زرد و سبز و سرخ.(پاییز تو مناطق قطبی از آخر مرداد شروع می‌شه) در این مسیر من از قایق به رودخونه افتادم و مقدار زیادی اب یخ نوش جان کردم. (عمق رودخونه زیاد نبود و من هم جلیقۀ نجات داشتم)

بالاخره عصر روز دوم رسدیم شهر یامال که عرض سی کیلومتری یک خلیج و انشعاب رود خانۀ اُب، اون رو از سالیخارد جدا می‌کرد. (اُب بزرگترین رودخانۀ جهان بعد از آمازون به حساب می‌آید) با یک مينی‌بوس، سوار "دوبه" شدیم (وسیله ای که ما رو تا آن طرف خلیج حمل کرد) و از خلیج گذشتیم و به سالیخارد رسیدیم. تا اتاق هتل رو گرفتیم ساعت 8 شب بود و همۀ افراد گروه فقط می‌خواستند استراحت کند، حمام کنند. (البته شب ساعت ده پدر و مادر آناتولی با کلی مهربانی و میهمان نوازی ما رو برای صرف شام به خونشون دعوت کردند) شب خیلی خوبی بود. فردا تمام روز رو از سالیخارد بازدید داشتیم. صبح اول وقت مسجد مسلمانان تاتار قطبی، موزۀ دیرینه شناسی سالیخارد، و ماموت‌های آنجا (قدیمی ترین و سالم ترین ماموت جهان که یک بچه ماموت به اسم لوبا است سال2010 توی یخ‌های قطبی این منطقه پس از 42000 سال کشف شده) سالن حیات وحش ، سالن جنگ جهانی و قهرمان‌های این شهر و سالن فرهنگ بومی. بعد به قسمت قدیمی شهر رفتیم و از قلعه و کلیسای آنجا و درخت آرزو (چیزی شبیه درخت‎هائی که تو ایران بهشون دخیل می‌بندند.) دیدن کردیم. بعد ما رو بردند خارج از شهر توی جادۀ فرودگاه و کلکسیون هواپیما‎هايی که به قطب رفته بودند را از نزدیک دیدیم و در پایان در محوطه‌ای شبیه میدان که دوتا مثلث شیشه‌ای بزرگ کنار هم روی زمین عمودی ایستاده بودند، از ما خواستند از وسط مثلث‌ها بگذریم و هورا بکشیم. سرگی بعد از این مراسم از طرف شهردار سالیخارد به تک تک ما تبریک گفت که از مدار قطبی رد شدیم و از شهر آنها بازدید کردیم و گواهی نامۀ سفر به مناطق قطبی را رسماً به تک تک ما اعطا کرد.

 بعد از پنج روز ساعت 6 صبح در تابولسک در حالیکه بارون شدیدی می‌بارید از کشتی پیاده شدیم و سریع رفتیم به ایستگاه قطار تا وسایل‌مان را تحویل بدیم (تحویل وسایل به انبار ایستگاه از واجبات این سفر بود. چون حمل وسیله یکی از مشکلات همسفر‌ها و بخصوص خانم ها بود) هوا خیلی سرد بود و تا ساعت 8 صبح هیچ موزه و نحتی مغازه ای هم باز نبود. با کلی دردسر توانستیم صبحانۀ سرپائی فراهم کنیم. بعد هم چون هیچ جایی باز نبود رفتیم قبرستان، البته قبرستان تابولسک برای روس‎‌ها خیلی مهم است. چون در قرن نوزدهم عده‌ای از افسران روس که بر علیه تزار قیام کرده بودند در تابولسک زندانی بودند و همانجا یا از سرما مرده‌اند یا تیرباران شده‌اند.(دقیقاً 134 نفر) حالا تابولسک زیارتگاه اولین انقلابی‌های روس یعنی دکابریست‌ها (اکتبریست‌ها) است. در زندانی که آنها زندانی بودند همان موقع داستایوسکی هم زندانی بوده و حتی او هم قرار بوده که با دکابریست‎ها اعدام بشه ولی به کمک برادرش فرمان عف از تزار دریافت می‌کنه( یک دقیقه قبل از اجرای حکم) و زنده می‌مونه. تابولسک شهر قشنگی است و بهترین و جالب‌ترین قسمت آن شامل قلعه و کلیسا است که روی یک تپه بزرگ قرار داره و از آنجا می‌شود تمام شهر را دید. روس‌ها تابولسک را پایتخت سیبری و محل تشکیل ارتش قزاق و محلی که در قرن‌های گذشته سرنوشت ملت روس رو در برابر بربرها یا همون مغول‌ها رقم زده به حساب می‌آرند. (البته ارتش قزاق با نژاد قزاق و کشور قزاقستان هیچ ارتباطی نداره، در روسی این دو کلمه دو جور تلفظ می‌شوند. کازاک و کازاخ ) همۀ این چیز‌ها را در موزۀ بزرگ و جالب تابولسک متوجه شدم.